Το άροτρο ή αλέτρι

Το άροτρο ή αλέτρι είναι το σημαντικότερο γεωργικό εργαλείο που χρησιμοποίησε ο άνθρωπος για το όργωμα της γης. Η βασική του λειτουργία είναι το σκάψιμο και η ανάδευση του εδάφους για την προετοιμασία των επόμενων φάσεων της καλλιέργειας. Ο άνθρωπος καθοδηγούσε ένα ζευγάρι ζώα που έσερναν το άροτρο και έσκαβε το χώμα για να αεριστεί και να δεχτεί τους σπόρους. Τα πρώτα άροτρα χρησιμοποιήθηκαν στην Αίγυπτο και στη Μεσοποταμία περίπου το 4000 π.Χ. όπου  υπήρχαν φυτείες σιταριού και κριθαριού. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία η κατασκευή του και η διάδοσή του αποδίδεται στον Τριπτόλεμο, που καταγόταν από την Ελευσίνα, με την καθοδήγηση της θεάς Δήμητρας.

Αρχικά κατασκευαζόταν από ξύλο, συνήθως αγριελιά, έλατο, πλάτανο, συκιά, δάφνη, πουρνάρι και πέτρα. Ο Ησίοδος το περιγράφει ως ένα απλό εργαλείο με ένα διχαλωτό βραχίονα που κατέληγε σε ένα αιχμηρό αντικείμενο, το υνί.  Μετά το 1500π.Χ. όπου ξεκινάει η χρήση του σιδήρου, συναντάμε το σιδερένιο άροτρο, το οποίο αντικατέστησε το ξύλινο. Η χρήση του ήταν καθοριστική  στην εξέλιξη της καλλιέργειας του εδάφους, καθώς ήταν πιο ανθεκτικό από το ξύλινο και χρησιμοποιήθηκε για να οργώνει τόσο μεγαλύτερες εκτάσεις  όσο και  δυσκολότερα σε είδος εδάφη. Αποτελείται από τα εξής μέρη: την αλετροπόδα που στηρίζει το αλέτρι στη γη, τη σπάθη που κόβει κατακόρυφα το χώμα, το υνί που κόβει οριζόντια το χώμα δημιουργώντας αυλάκια, τα φτερά που ανασηκώνουν το χώμα της κομμένης γης, το σταβάρι έναν άξονα που αποτελεί τη βάση των υπόλοιπων εξαρτημάτων και τη χειρολαβή ένα εξάρτημα που προσαρμόζεται στην αλετροπόδα και την κρατάει ο γεωργός  για να κατευθύνει το αλέτρι.