Ταξίδι στο χρόνο
Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποίησε τη σπουδαιότητα των σιτηρών για την επιβίωσή του και τη δυνατότητα καλλιέργειάς τους, σταδιακά εγκατέλειψε τη νομαδική ζωή και εγκαταστάθηκε σε συγκεκριμένες περιοχές. Άρχισε να ελέγχει τη διαθεσιμότητα της τροφής του αναπτύσσοντας τη γεωργία, να δημιουργεί μόνιμους οικισμούς και να εξημερώνει ζώα. Αυτή ήταν και η πιο σημαντική αλλαγή στην ιστορία της ανθρωπότητας και ξεκίνησε από έναν κόκκο σιταριού.
Η Θεά Δήμητρα
Η μάζα, το άζυμο ψωμί από κριθάρι που έτρεφε τους ξακουστούς αρχαίους Έλληνες ναυτικούς στα ταξίδια τους, ήταν δώρο της θεάς Δήμητρας, προστάτιδας της γης, της βλάστησης και της γεωργίας. Η Δήμητρα έδωσε το όνομά της και στη σημαντικότερη τροφή του ανθρώπου: τα δημητριακά. Ο μύθος της κόρης της Δήμητρας, της Περσεφόνης, συνδέεται με την εναλλαγή των εποχών. Εκφράζει την ελπίδα της ζωής και συμβολίζει τον κύκλο του σιταριού. Σύμφωνα με το μύθο, ο Πλούτωνας ερωτεύτηκε την Περσεφόνη και την πήρε μαζί του στον κάτω κόσμο. Η Δήμητρα έπεσε σε βαθιά θλίψη, η φύση μαράζωσε και ο Πλούτωνας αναγκάστηκε να αφήσει την Περσεφόνη να περνάει το μισό έτος στον πάνω κόσμο. Τους χειμερινούς μήνες, που η Περσεφόνη βρισκόταν μακριά από τη μητέρα της, πενθούσε μαζί τους και η φύση.