Το αγγείο των θεριστών

Το ρυτό των θεριστών συγκαταλέγεται στα κυριότερα καλλιτεχνικά έργα της μινωικής εποχής, πιο συγκεκριμένα χρονολογείται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού στη Νεοανακτορική περίοδο, περίπου στο 1550 - 1500 π.Χ. Το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένο είναι μαύρος στεατίτης (μαλακή πέτρα). Το αγγείο βρέθηκε στη βασιλική έπαυλη της Αγίας Τριάδας στο Ηράκλειο Κρήτης και φιλοξενείται σήμερα στο αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου. Πρόκειται για αγγείο σε ωοειδές σχήμα κατασκευασμένο από στεατίτη και στην επιφάνεια του φέρει μια μοναδική ανάγλυφη παράσταση, σκαλισμένη σε χαμηλό ανάγλυφο. Το αγγείο είναι "ρυτό" αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούνταν για σπονδές, δηλαδή θυσιαστικές ιεροτελεστίες με προσφορές προς τους θεούς, είχε τελετουργική χρήση. Στο κάτω μέρος του διαθέτει ένα άνοιγμα από όπου έρεε το υγρό.

Σε χαμηλό ανάγλυφο αποδίδεται πομπή ανδρών, που προχωρούν σε ομάδες κρατώντας θεριστικά εργαλεία στον ώμο τους, ενώ ορισμένοι τραγουδούν με τη συνοδεία σείστρου. Την πομπή οδηγεί ένας μεσήλικας με μακριά μαλλιά, που φοράει παράξενο φολιδωτό χιτώνα με κρόσσια και στο δεξί του χέρι κρατάει ανασηκωμένο ραβδί. Συνθετική δύναμη, ζωντάνια και ανατομική ακρίβεια κυριαρχούν στην παράσταση, η οποία διαθέτει ρυθμό και μουσικότητα στην κίνηση. Αποκορύφωμα της ευαισθησίας του καλλιτέχνη και της ζωντάνιας της σκηνής είναι η απεικόνιση ενός άνδρα που γυρνάει το κεφάλι του προς τα πίσω, γελώντας περιπαικτικά προς έναν άλλο, που μάλλον έχει σκοντάψει. Το αγγείο ήταν κατασκευασμένο σε τρία τμήματα, από τα οποία σήμερα σώζονται το ανώτερο μέρος του σώματος και ο ένθετος λαιμός του.